ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ!! (by Kleopatra)

“ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ”

 

  11:02 μ.μ. Κάθομαι αναπαυτικά στην αγαπημένη μου πολυθρόνα. Αδειάζω το μυαλό μου από τις πληροφορίες που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της μέρας και είμαι έτοιμη να αφήσω τις σκέψεις μου να ταξιδέψουν σε έναν μαγευτικό προορισμό. Στο laptop παίζει χαμηλόφωνα το “La valse d’Amelie” (http://www.youtube.com/watch?v=0sAn0Q04VUE ), τραγούδι από την ταινία Amelie, όπου πραγματικά αγαπώ. Έχω επίσης προβλέψει από πρίν να τοποθετήσω στο τραπεζάκι δίπλα μου ένα παγωμένο ποτήρι με λευκό κρασί.

  Νομίζω τώρα είμαστε έτοιμοι για απογείωση. Το προς τα πού πετάμε πιστεύω ότι έχει γίνει αντιληπτό.

3…2…1… Φύγαμε λοιπόν!

 Παρίσι! Τι υπέροχη πόλη.. Μια πόλη μαγική που μπορεί να συνεπάρει ακόμη και τον πιο δύσπιστο. Είναι ακόμα πρωί. Περπατώ στα πλακόστρωτα σοκάκια και νιώθω ένα τσίμπημα στην καρδιά. Οι παλμοί μου αυξάνονται και νιώθω στο στομάχι μου πεταλούδες να χορεύουν ασταμάτητα. Είμαι ενθουσιασμένη.. Παρατηρώ τους περαστικούς. Προσπαθώ να αφουγκραστώ τι σκέφτονται, να συμπεράνω μέσα από τα μάτια τους και από τη γλώσσα του σώματος, την αντίληψη που έχουν για τη ζωή. Βλέπω στα σπινθηροβόλα βλέμματά τους την αισιοδοξία. Το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό καθώς το ξέρουν και οι ίδιοι ότι έχουν την τύχη να ζούν σε μία από τις πιο παραμυθένιες πόλεις του κόσμου. Δεν έχει άδικα χαρακτηριστεί “Πόλη του Φωτός”. Πέφτει το μάτι μου στις αξιολάτρευτες γαλλιδούλες. Το εκλεπτυσμένο γούστο τους μ’έχει εντυπωσιάσει. Άλλες με τα a la garcon κουρέματά τους, άλλες με τις εκκεντρικές in fashion εμφανίσεις τους και άλλες με έναν αέρα πιο retro, κάτι που οφείλω να ομολογήσω ότι ταιριάζει απόλυτα στην όλη ατμόσφαιρα του Παρισιού. Τολμώ να κάνω την παρομοίωση ότι η πόλη αυτή είναι σαν ένα vintage κρασί: παλιό και ποιοτικό (που έρχεται όμως και συνδέεται αρμονικά με μία πιο σύγχρονη και μοντέρνα διάθεση).

  Έχει κιόλας μεσημεριάσει. Ήρθε η ώρα να γυρίσω τα μνημεία και τα μουσεία της πόλης. Να γνωρίσω την γαλλική κουλτούρα. Επισκέπτομαι τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, την Αψίδα του Θριάμβου, το παγκοσμίου φήμης μουσείο του Λούβρου… Οι γνώσεις που αποκομίζω και τα υπερθεάματα που αντικρύζουν τα γεμάτα χαρά μάτια μου, μου προκαλούν δέος.

  Στη συνέχεια, νιώθω την ανάγκη για έναν καφέ. Αδύνατον να βρίσκομαι στο Παρίσι και να μη δοκιμάσω έναν περιποιημένο γαλλικό cafe au lait (με γάλα). Επιβιβάζομαι λοιπόν σ’ένα πλοιαράκι διασχίζοντας τα νερά του ποταμού Σηκουάνα, όπου σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “ιερός ποταμός”. Η διαδρομή μέχρι την απέναντι όχθη μου φάνηκε όντως τελετουργική.

  Βρίσκω και κάθομαι σε μια cafeteria και απολαμβάνω τον απογευματινό, γεμάτο αρώματα γαλλικό καφέ. Σαφώς έχω φροντίσει να μην στερήσω από τον ουρανίσκο μου την ευκαρία να γευτεί ένα παραδοσιακό γαλλικό croissant! Χαζεύω την αρχιτεκτονική της πόλης και ακούω από τα διπλανά τραπεζάκια τους παρευρισκόμενους να συνομιλούν. Θεέ μου, πόσο λατρεύω αυτή την γλώσσα! Ζώ ένα όνειρο, αισθάνομαι σαν πρωταγωνίστρια ρομαντικής κομεντί. Και κάπου εδώ μού’ρχεται στο μυαλό μια σκηνή από το Sex and the City με την αγαπημένη σε όλους μας Carrie Bradshaw όπου επισκέφτηκε το Παρίσι και περπατούσε χαρούμενη και ανέμελη στους δρόμους του μαγευτικού αυτού τόπου. Τώρα μπορώ να αντιληφθώ απόλυτα τον ενθουσιασμό της!

  Με τούτα και με τ’άλλα αρχίζει να βραδιάζει. Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Τελική στάση: Πύργος του Άιφελ! Μπροστά μου περπατά ένα ερωτευμένο ζευγαράκι πιασμένο χέρι χέρι.Τί ρομαντικό! Ξάφνου,φαντάζει μπροστά μου θεόρατος και επιβλητικός ο Πύργος του Άιφελ..Η ευτυχία μου δεν περιγράφεται. Καθώς πλησιάζω ξεκινά να σιγοβρέχει. Πάντα ονειρευόμουν να κάνω βόλτες στη βροχή κάτω από τον Πύργο του Άιφελ. Ο άλλοτε εκνευριστικός ήχος από τα τακουνάκια μου, τώρα με κάνει να σιγοτραγουδώ και να θέλω να χορέψω. Και πάνω πού νόμιζα ότι ζώ την πιο μαγική στιγμή της ζωής μου, ΤΣΟΥΠ! Εμφανίζεται η ευγενική φυσιογνωμία ενός γοηευτικού Γάλλου, όπου με παίρνει στην αγκαλιά του και μου χαρίζει ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο συνοδεύοντάς το με ένα παθιασμένο french kiss! Το γαλλικό άρωμά του με υπνωτίζει και κλείνω τα μάτια μου. Ωω! Mon amour!! Τι ευτυχία!     Αναμφισβήτητα η πιο ερωτική πόλη όλου του κόσμου.

  Ανοίγω τα μάτια μου, κοιτώ τα χέρια μου αλλά το τριαντάφυλλο δεν είναι εκεί.

 Να’μαι πάλι λοιπόν στην γνώριμη πολυθρόνα μου.

 Back to life, back to reality…

 H ώρα έχει πάει 12..

  Κάπως έτσι κι εγώ, σαν μια σύγχρονη Σταχτοπούτα, ήρθε η ώρα να τελείώσει το παραμύθι μου.

 Αύριο πάλι τώρα. Είμαι περίεργη να δώ σε ποιους μαγευτικούς τόπους θα με ταξιδέψει το ονειροπόλο μυαλό μου!!

Join me 

Καληνύχτα…

Υ.Γ: Αναπολώ το Παρίσι, ακόμα και αν δεν έχω βρεθεί ποτέ εκεί…

    by Kleopatra Panagiotidou